ബ്ലോഗിങ്ങിനെക്കുറിച്ചും അതിന്റെ സാദ്ധ്യതകളെക്കുറിച്ചും പ്രിന്റ്-വിഷ്വല്‍ മാദ്ധ്യമങ്ങളിലെഴുതുന്നവര്‍ക്ക് ശരിയായൊരവബോധം വരാത്തതുകൊണ്ടാണ്‌ അവര്‍ ബ്ലോഗുകള്‍ തുടങ്ങാത്തതെന്ന് ഒരു മിഥ്യാധാരണ ഞാന് കുറേക്കാലംവച്ചു പുലര്‍ത്തിയിരുന്നു. (വളരെയാളുകള്‍ക്കറിയാത്തതെന്തോ എനിക്കറിയാം എന്നൊരു അഹങ്കാര-ഞെളിയല്‍, ഏത്?) പ്രിന്റ് എഴുത്തുകാരിലെ ചില നവാഗതര്‍ ഇന്‍ഡ്യ റ്റുഡേയിലും മറ്റും ഒന്നുരണ്ട് വര്‍ഷം മുന്നേ എഴുതിക്കൂട്ടിയ ബ്ലോഗിനെക്കുറിച്ചുള്ള ലേഖനങ്ങള്‍ ഈ വിശ്വാസത്തെ വളര്‍ത്തുകയും ചെയ്തു.
ബ്ലോഗിനെക്കുറിച്ച് പൊതുവേദിയില്‍ മേതില്‍ പ്രസംഗിക്കുന്നതു കേട്ടപ്പോഴും ഈ വിശ്വാസത്തിനു കുലുക്കമൊന്നുമുണ്ടായില്ല. അദ്ദേഹം കാലങ്ങളായി ബുള്ളറ്റിന്‍ ബോര്‍ഡ് ഉടമയും മറ്റുമായിരുന്നതിനാല്‍ മറ്റുള്ളവരില്‍ നിന്നും വിഭിന്നനാണെന്നേ കരുതിയുള്ളു.
സക്കറിയ തനിക്കൊരു ബ്ലോഗ് പരിപാലിക്കാനുള്ള സമയവും സാവകാശവും കിട്ടുമ്പോള്‍ അതിലെന്തെഴുതും, എന്തുകൊണ്ട് അത് പ്രിന്റിനയക്കില്ല എന്ന് ഒരു സ്വകാര്യവേളയില്‍ പറഞ്ഞു തുടങ്ങിയതോടെ എന്റെ മുന്‍‌വിധി കുലുങ്ങി തുടങ്ങി. അദ്ദേഹം ബ്ലോഗിന്റെ സാദ്ധ്യതയും പരിമിതിയും നല്ല ബോദ്ധ്യമുള്ളയാള്‍ തന്നെ.
ഇളക്കി മറിച്ചിട്ടുകളഞ്ഞത് സേതുവായിരുന്നു. "മാഷിനു ഞങ്ങളെ ബൂലോഗത്തെ പറ്റി എന്തര്‌ അഭിപ്രായമാണ്‌ ഒള്ളത്?" എന്ന കൈപ്പള്ളിയുടെ ചോദ്യത്തിനു.
"You are a bunch liberated souls(...) lucky to have access to a sea of information to refine and support your words(...) but often getting data confused with knowledge (...) എന്നു തുടങ്ങിയ സേതുമാഷും ബ്ലോഗിങ്ങിനെ വളരെ അടുത്തറിയാവുന്ന ഒരാളെപ്പോലെ തന്നെ സംസാരിച്ചു.
അങ്ങനെ പൊളിഞ്ഞ അഹങ്കാരവുമായി മിച്ചം വന്ന സാദ്ധ്യതകളെ നിരത്തി നോക്കുമ്പോള്‍ ഇതുപോലെയൊക്കെ തോന്നുന്നു.
1. എഴുത്ത് മുഖ്യവരുമാനമായിട്ടുള്ളവര്‍ക്ക് ബ്ലോഗ്ഗിങ്ങ് വരുമാനമില്ലാത്ത ഒരു ചിലവായി തോന്നിയേക്കാം
2. ബ്ലോഗിന്റെ റീച്ചബിലിറ്റി ഇന്നും തീരെക്കുറവാണ്‌ മലയാളത്തില്‍. പത്രത്തിലെഴുതിയാല്‍ ഒറ്റയടിക്ക് ലക്ഷക്കണക്കിനാളുകള്‍ വായിക്കും (അന്നു വൈകുന്നേരം ആക്രിക്കാരന്‍ എടുത്ത് മുട്ടയ്ക്ക് ട്റേ ഉണ്ടാക്കുന്ന കമ്പനിയില്‍ അയക്കുന്നതോടെ തീരുകയും ചെയ്യും അതു മറ്റൊരു കാര്യം)
3. ബ്ലോഗിലെഴുതിയ സൃഷ്ടി " എഴുത്തുകാരന് നെഞ്ചേറ്റി ലാളിക്കുന്ന കൈക്കുഞ്ഞല്ല, അഴിച്ചു വിട്ട യാഗാശ്വമാണ്‌, അതിനെ പിടിച്ചു കെട്ടി യുദ്ധം കുറിക്കാന്‍ അന്യരെ അനുവദിച്ചേ മതിയാവൂ, യാഗാന്ത്യത്തിലതിനെ വധിക്കാനും എഴുതുന്നയാള്‍ തയ്യാറാവണം." (ക്വട്ടേഷനിലുള്ളത് സക്കറിയ പണ്ടെഴുതിയത്, പക്ഷേ ബ്ലോഗുകളെക്കുറിച്ചായിരുന്നില്ല). ഈ ഇന്ററാക്ഷന് പെഡസ്റ്റലില്‍ നിന്ന് താഴേക്കു പ്രസംഗിച്ചു ശീലമുള്ള പ്രിന്റ് മീഡിയ എഴുത്തുകാര്‍ക്ക് എപ്പോഴും സുഖമുള്ള അനുഭവം ആകണമെന്നില്ല. ബ്ലോഗുകളില്‍ പലപ്പോഴും കമന്റര്‍ പോസ്റ്റ് ഇട്ടയാളെക്കാള്‍ തിളങ്ങും, തെറ്റുകള്‍ തിരുത്തിത്തരും, നിര്‍ദ്ദേശങ്ങള്‍ മുന്നോട്ട് വയ്ക്കും, മൊത്തമായി ഖണ്ഡിക്കുകയും ചെയ്യും, എക്സ്പര്‍ട്ടുകള്‍ വാലിഡേറ്റ് ചെയ്യും, ചിലപ്പോള്‍ പോസ്റ്റിനെക്കാള്‍ വലിയ കമന്റ് എഴുതിയെന്നും വരാം. നെഞ്ചത്തു ചേര്‍ത്ത് ഉമ്മ കൊടുക്കുന്ന കൈക്കുഞ്ഞാണു കൃതിയെങ്കില്‍ അതിനെ കൊലയ്ക്കു കൊടുത്തെന്ന് എഴുത്തുകാരനു തോന്നും.
4. എഴുത്തിന്റെ ആധികാരികതയില്‍, വര്‍ക്കിന്റെ പെര്‍ഫക്ഷനില്‍ സംശയമില്ലാത്തവര്‍ക്ക് തീര്‍ച്ചയായും ഈ ബൂലോഗസമ്മര്‍ദ്ദം സുഖമാണ്‌. ജോസഫ് മാഷോടോ സുജിത്തിനോടോ ഒക്കെ ചോദിച്ചു നോക്കിക്കേ. ഐക്കിയയില്‍ കസേരപ്പുറത്ത് അമ്മിക്കല്ലിട്ടിടിച്ച് ഉറപ്പുണ്ടെന്ന് ഉറപ്പു വരുത്തുന്ന ഒരു യന്ത്രമുണ്ട്. അതാണ് അവരുടെ കസേര വാങ്ങാന്‍ നമുക്കും വില്‍ക്കാന്‍ അവര്‍ക്കും ഉള്ള വിശ്വാസത്തിന്റെ തെളിവ്.
5. സമന്‍ എന്ന രീതിയില്‍ ഏതു കമന്ററും സം‌വദിക്കും. അതില്ലാതെ നിലനില്‍ക്കാന്‍ ബ്ലോഗുകള്‍ക്ക് മാത്രമേ കഴിയൂ. ഉദാഹരണത്തിനു ജാക്കി ചാന്റെയോ മരിയ ഷരപ്പോവയുടെയോ ബ്ലോഗുകളില്‍ അവരുടെ ക്രിയേറ്റീവ് വര്‍ക്കുകളൊന്നും ഇല്ല, മറ്റെവിടേയോ അവര്‍ ചെയ്യുന്ന വര്‍ക്കിനെക്കുറിച്ച് ആസ്വാദകര്‍ അഭിപ്രായമെഴുതുന്ന ഫാന്‍സ് ഗസ്റ്റ് ബുക്കുകള്‍ മാത്രമാണ് അവ. അങ്ങനെ വരുന്നില്ലല്ലോ എഴുത്തുകാരന്, അയാളുടെ ബ്ലോഗും എഴുത്തു തന്നെയല്ലേ. പെഡസ്റ്റല്‍ വിട്ട് നിലത്തിറങ്ങിയേ മതിയാവൂ.
6. ചിലര്‍ക്കെങ്കിലും സ്വാതന്ത്ര്യം എന്നാലെന്തെന്ന് അറിയില്ല. കൂട്ടില്‍ ജനിച്ച് അവിടെ വളര്‍ന്ന തത്തയെ ഇറക്കി വിട്ടാല്‍ അത് ഭയന്ന് അവിടെ ഇരിക്കുമെന്നല്ലാതെ ഒന്നും ചെയ്യില്ലെന്ന് ആരാ പറഞ്ഞത്, നളനാണോ? [കടപ്പാട് - റീനംബറിങ്ങ് - സുല്‍, നളനല്ല ഇതു പറഞ്ഞത്, ചന്ത്രക്കാറന്‍ എന്നു തിരുത്തിയ തുളസിക്ക്]
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
29 comments:
:)
സ്വാതന്ത്ര്യം എന്നാലെന്താവണം ബ്ലോഗുകളിലും കമന്റുകളിലും? ചോദ്യത്തേക്കാള്‍ നല്ലത് അത് വിശകലനം ചെയ്ത് ഉത്തരം ഇടുന്നതാവില്ലേ?
രണ്ടാമത്തെ പോയന്റില്‍ അതിന്റെ മെച്ചത്തോടൊപ്പം അതിന്റെ കോട്ടവും പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടല്ലോ. ബ്ലോഗിലെ പോസ്റ്റ് എന്നും വായിക്കാന്‍ അവിടെയുണ്ടാവും. അത് പഴകിപ്പോയാലും പൊതിഞ്ഞുപോകുന്നില്ല.
“ബ്ലോഗുകളില്‍ പലപ്പോഴും കമന്റര്‍ പോസ്റ്റ് ഇട്ടയാളെക്കാള്‍ തിളങ്ങും, തെറ്റുകള്‍ തിരുത്തിത്തരും, നിര്‍ദ്ദേശങ്ങള്‍ മുന്നോട്ട് വയ്ക്കും, മൊത്തമായി ഖണ്ഡിക്കുകയും ചെയ്യും, എക്സ്പര്‍ട്ടുകള്‍ വാലിഡേറ്റ് ചെയ്യും, ചിലപ്പോള്‍ പോസ്റ്റിനെക്കാള്‍ വലിയ കമന്റ് എഴുതിയെന്നും വരാം.” ഇതൊക്കെക്കൊണ്ട്, പോസ്റ്റ് എഴുതിയത് നന്നായി എന്ന തോന്നലാണുണ്ടാക്കുന്നതെങ്കില്‍ നല്ല കാര്യമല്ലേ? അല്ലാത്ത തിരുത്തലുകളും കമന്റുകളും വലിയ കമന്റുകളും ഒക്കെയല്ലേ ശരിയല്ലാത്തത്?
ഇതൊക്കെ നല്ല സാദ്ധ്യതകള്‍ തന്നെ.
ബ്ലോഗും പ്രിന്റ് മീഡിയയും രണ്ടു വ്യത്യത്ഥ മാധ്യമങ്ങളാണ്.ഓറഞ്ചിനെ ആപ്പിളിനോട് താരതമ്യം ചെയ്യുന്നതു പോലെയാണ് ഇതിനെ രണ്ടിനെയും താരതമ്യം ചെയ്യുന്നത് എന്നാണെനിക്ക് തോന്നുന്നത്. പരമ്പരാഗത രീതികള്‍ ശീലിച്ചവര്‍ക്ക് പുതിയ രീതികളെ ഉള്‍ക്കൊള്ളാന്‍ വിഷമം കാണും. ഉദാഹരണത്തിന്, പല സര്‍വകലാശാലകളിലെയും പഠനം, പരമ്പരാഗതമായി നാം ശീലിച്ച പോലെ അധ്യാപകന്‍ വന്ന് ക്ലാസെടുക്കുകയും കുട്ടികള്‍ ശ്രദ്ധിക്കുകയും അല്ല. മറിച്ച് പുസ്തകം ആദ്യമേ വായിച്ച് ആവശ്യമായ റിസര്‍ച്ച് നടത്തി ക്ലാസില്‍ ചെന്ന് ചര്‍ച ചെയ്യുകയാണ് പുതിയ രീതി. അധ്യാപകന്‍ വെറും ഒരു മോഡറേറ്ററ് മാത്രമായി തീരുന്നു. നമ്മുടെ കലാലയങ്ങളിലെ എത്ര അധ്യാപകര്‍ക്ക് ഈ രീതി ദഹിക്കും?
അതു പോലെ തന്നെ ബ്ലോഗുരചനയും.നാമൊക്കെ എഴുതിയും വായിച്ചും ശീലിച്ചു പോന്ന ചിട്ടകളില്‍ നിന്നുള്ള മാറ്റം ഉള്‍ക്കൊള്ളലാണ് പ്രധാനം.
ഇന്നതേ എഴുതാവൂ, ഇങ്ങനെയേ എഴുതാവൂ എന്ന ചിട്ടകളില്ലാത്ത സ്വാതന്ത്ര്യം പുറത്തെഴുത്തുകാര്ക്ക് ദഹിക്കാന്‍ പ്രയാസമാകുന്നതിങ്ങനെയാണ്.
എന്നിരുന്നാലും കടലാസ്സിലെഴുതുന്നതിനു പകരം കമ്പ്യൂട്ടരിലെഴുതുന്നു എന്നു മാത്രമാണ് ഇന്നത്തെ ബ്ലോഗിങ് എന്നതല്ലേ സത്യം. പട്ടുനൂലും വാഴനാരും എന്ന ബ്ലോഗില്‍ ദുര്യോധനന്‍ സൂചിപ്പിച്ചതു പോലെ ബ്ലോഗിന്റെ സാധ്യതകളില്‍ (കമന്റ് ഓപ്ഷണും, ലിങ്കുകള്‍ കൊടുക്കുന്നതും,പോഡ്കാസ്റ്റിങ്ങും ഒഴിച്ചാല്‍) ഒരു ചെറിയ ശതമാനം പോലും നമ്മളിലാരും explore ചെയ്തിട്ടില്ല. പലരും വായന പോലും നടത്തുന്നത് പ്രിന്റ് ഔട്ടുകള്‍ എടുത്തിട്ടാണെന്നതല്ലേ സത്യം?
കഴമ്പുള്ള ഒരു സംവാദത്തിനു നന്ദി. ദേവന്‍റെ സമീപനം ചിന്തനീയമാണ്. അടിസ്ഥാനപരമായി എഴുത്തിന്റെ രസതന്ത്രം ഒന്നായി തുടരുമ്പോഴും മാധ്യമത്തിനനുസരിച്ചു പ്രയോഗരീതികളും പ്രതിരണംവും റീച്ചെബിളിറ്റിയും ടാര്‍ജറ്റ് ഓഡിയന്‍സും മാറുന്നുവെന്നതു മാത്രമാണ് കാതലായ വ്യത്യാസമെന്നു തോന്നുന്നു. ഒന്നുറപ്പാണ്. ഭാവിയുടെ മാധ്യമം ഇതു തന്നെയാണ്. പേരയ്ക്ക പ്രതിപാദിച്ച ഒരു ഇന്‍ബില്‍റ്റ് റെസിസ്റ്റന്‍സ് പരമ്പരാഗത മാധ്യമങ്ങളിലുണ്ട്. അജ്ഞതയും വളര്‍ച്ച സാവധാനത്തിലാക്കുന്നതില്‍ വലിയ ഒരു പങ്കു വഹിക്കുന്നു.
ബ്ലോഗൊരു മഹാസാഗരമാണോ? എത്ര പറഞ്ഞാലും വറ്റാത്തത്. അങ്ങനെ തോന്നുന്നു.
ദേവാ നമ്പറിങ്ങില്‍ 5 രണ്ടുപ്രാവശ്യം ഉണ്ട്. (തിരുത്തിക്കേണ്ടത് കമെന്ററുടെ കടമയല്ലേ:))
-സുല്‍
നളനല്ല,
ചന്ദ്രക്കാ‍രന്‍.
പത്രത്തിലെഴുതിയാല്‍ ഒറ്റയടിക്ക് ലക്ഷക്കണക്കിനാളുകള്‍ വായിക്കും (അന്നു വൈകുന്നേരം ആക്രിക്കാരന്‍ എടുത്ത് മുട്ടയ്ക്ക് ട്റേ ഉണ്ടാക്കുന്ന കമ്പനിയില്‍ അയക്കുന്നതോടെ തീരുകയും ചെയ്യും അതു മറ്റൊരു കാര്യം)
പക്ഷേ ബ്ലോഗിലതു കിടക്കും.
“നളനല്ല,
ചന്ദ്രക്കാ‍രന്‍.“
തുളസിയുടെ കമന്റ് വായിക്കുമ്പോഴും ഈ സാധ്യത തുറന്നു നല്‍കുന്ന സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്‍റെ പാതകള്‍.? ഇനി കാര്യ കാരണങ്ങളുണ്ടെങ്കില്‍ ഇപ്പോള്‍ ദേവന്‍ പിള്ളയെ തിരുത്താന്‍(തിരുത്തലല്ല) ശ്രമിച്ച പോലെ മറ്റൊരാള്‍ക്ക് തുളസിയേയും തിരുത്താം. ഹെ അത് ചന്ദ്രക്കാരനല്ല xyz ആണു്. ഇവിടെയാണു് വായനക്കാരന്‍ ബ്ലോഗിലാര്‍മ്മാദിക്കുന്നത്. ബ്ലോഗിങിന്‍റെ സാധ്യതകള്‍ അനന്തം അജ്ഞാതം അവര്‍ണനീയം എന്നു മാത്രം അറിയുന്ന ഒരുവന്‍ .
പോസ്റ്റിഷ്ടപ്പെട്ടു.:)
ദേവോയ്യ്‌,
ഒന്ന് - പ്രസിദ്ധരായ എഴുത്തുകാര്‍, എഴുതി തെളിഞ്ഞവര്‍ (അല്ലെങ്കില്‍ അവരങ്ങനെ സ്വമേധയാ കരുതുന്നുണ്ടെങ്കില്‍), അവര്‍ക്ക്‌ ബ്ലോഗിലെഴുതിയല്‍ നാലുലുവ കിട്ടോ? അവരുടെ പണി അത് മാത്രമായാല്‍? അപ്പോ ഫലം പട്ടിണി. എന്നാല്‍ എഴുതുന്നതിനു പേജുക്ക്‌ ഒന്നിനു 40 ഡോളര്‍ വച്ച് കിട്ടും എന്നാക്കി നോക്കട്ടേ ഗൂഗിള്‍/അല്ലെങ്കില്‍ വായനക്കാര്‍ അതോടെ, പ്രിന്റ് മീഡിയ പൂട്ടില്ല എങ്കിലും പൊളിയും.
ഇപ്പോ ഉള്ള അവസരത്തില്‍, സക്കറിയോ അല്ലെങ്കില്‍ സേതുവിനോ ബുക്ക് ആക്കീത്‌ ബ്ലോഗ്ഗാനും ബ്ലോഗ് ആക്കീത്‌ ബുക്കാനും പറ്റില്ല. അപ്പോഴവരു ഈ രണ്ട്‌ സെഗ്മെന്റിന്റേം ആളുകള്‍ക്ക്‌ താല്‍പര്യമുള്ളത്‌, സാറ്റിസ്ഫാക്ഷനുണ്ടാക്കേണ്ടത്‌ എഴുതേണ്ട അധികഭാരം വരും, അത് അവര്‍ക്ക്‌ താങ്ങാവുന്നതിലുമപ്പുറമാവും.
അപ്പോ എനിക്ക് തോന്നുന്നത്, അവരെ പിന്തിരിപ്പിയ്കുന്നത്‌ കൂടുതലും സാമ്പത്തികം തന്നെ.
കമന്റിട്ടയാള്‍, ലിങ്കിട്ടയാള്‍ ഒക്കെ കൂടുതല്‍ തിളങ്ങും, സൗര്യത്തിനും സമയത്തിനും താങ്ങാനാവാത്ത സംവാദമുണ്ടാവുമെന്നതൊക്കേനും ഒക്കെയുണ്ടെങ്കിലും, തുലയ്കുന്ന പ്രശ്നം, അവര്‍ നേരിടെണ്ടി വരുന്ന മാനസീക സമ്മര്‍ദ്ദമുണ്ടാക്കിയേക്കാവുന്ന സമാന്തര ബ്ലോഗിട്ട്‌ കുഴക്കുന്ന പ്രശ്നമാണു. പുറത്തെഴുത്തുകാര്ക്ക്, അവര്‍ കമന്റ് ഓപ്ഷന്‍ ഇല്ല്യാണ്ടെ പോസ്റ്റാക്കിയാ പോലും, ദേണ്ടേ ഇവിടുണ്ട്‌,, ഇന്ന ആളിന്റെ പോസ്റ്റ് പേസ്റ്റീത്‌, കമന്റിട്ട് ആര്‍മാദിച്ച്‌ തെറി ഇവിടെ പറയടേന്ന് പറഞ്ഞ് ഏതെങ്കിലും ഏമ്പോക്കി ഒരു പോസ്റ്റിടണമെങ്കില്‍ ഒരു സെക്കണ്ട്‌ മതി, അങ്ങെരുടെ മാനം കോളോബോയ്ക്‌ കപ്പലേറ്റി വിടാന്‍. പ്രിന്റ് മീഡിയില്‍ അത് ഒരു പരുതി വരെ നടക്കില്ല, എത്തിക്കിസിന്റെ ഫലം കൊണ്ടല്ല മറിച്ച്, നോട്ടീസ്‌ അടിച്ച്‌ വീട്‌ വീടാനന്തരം തുലച്ചെറിയാനോ, പ്രസ്സ്‌ കോണ്‍ഫറന്‍സ്‌ നടത്തി ഊച്ചാളി കളിക്കാനോ, അനോണിമസ്‌ ആയിട്ടിരുന്ന് പറ്റില്ല. (പൈസ കൊടുത്ത് സിനിമാ കൊട്ടകയില്‍ ഇരുട്ടെത്ത്‌ കൂക്കിക്കുന്നത്‌ പോലല്ലോ ഇത്). ഒരു ബുക്കിനെ അല്ലെങ്കില്‍ ഒരു ലേഖനത്തേ വിമര്‍ശിയ്കുന്ന വ്യക്തി, കാര്യകാരണ സഹിതം സ്വന്തം പേരിലു മാത്രമല്ലെ എന്തേലും ചെയ്യൂ. അതൊണ്ട്‌ ആരായാലും, ഒന്ന്/രണ്ട്‌ തവണ ചിന്തിയ്കും, ആരോട്‌/എന്തിനു/എങ്ങിനേ എന്നൊക്കെ. ബ്ലോഗിലാവുമ്പോ അത് വേണ്ടല്ലോ. ഒരു ഐഡി ക്രിയേറ്റ്‌ ചെയ്ത് രണ്ട്‌ വഷള്‍ പറയുക, കൂടെ ആരേലും കൂടിയെങ്കില്‍ നന്ന്, അല്ലെങ്കില്‍ പിന്നേം രണ്ട്‌ ഐഡി. അതൊടെ പുറത്തെഴുത്ത് കാരന്‍ പുറത്തേയ്ക്‌. പിടിച്ച്‌ നില്‍ക്കാന്‍ ആവില്ല എന്നല്ല, പോസ്റ്റ് ഒന്നുക്ക്‌ ഒരു ഊച്ചാളി പോസ്റ്റ് തന്റെ പേരില്‍ അതെ സമയം വാങ്ങിക്കൂട്ടാന്‍ അത്രയ്ക്‌ മന്ദബുദ്ധിയല്ലല്ലോ അവര്‍.
ബ്ലോഗിന്റെ റീച്ച് മലയാളത്തില്‍ എവിടെം എത്തിയിട്ടില്ല എന്നുള്ള മനസ്സാണെനിയ്ക്‌ ഇപ്പോഴും. ഇന്റര്‍നെറ്റിന്റെ റീച്ച് എത്രത്തോളം മലയാളികള്‍ക്കുണ്ട്‌ എന്നാണു ആദ്യം ചിന്തിയ്കേണ്ടത്‌? ഏത് പ്രായക്കാരാണു കൂടുതലും ബ്ലോഗുന്നത്‌/കമന്റുന്നത്‌? അതില്‍ ഓഫീസില്‍ സൗകര്യമുള്ളവര്‍ എത്ര? വീട്ടില്‍ നെറ്റ് സൗകര്യവും, ബ്ലോഗാന്‍ സൗകര്യവും പാഴ്‌ സമയമുള്ളവരുമുള്ളവര്‍ എത്ര? തുടങ്ങിയിട്ട് ഇത് ശരിയാവൂല്ല, (ഏത് സാഹചര്യത്തിലായാലും) എന്ന് പറഞ്ഞ് നിര്‍ത്തിയവര്‍ എത്ര? വയസ്സായ എത്ര പേര്‍ വായിയ്കുന്നു? എവിടെ വായിയ്കുന്നു? ഇത് എല്ലാം കൂടെ ആവറേജ്‌ എടുത്താല്‍ എത്ര കിട്ടും ദേവാ? സോ ബ്ലോഗിന്റെ റീച്ച് എവിടെ നിന്നു? എന്ത് കൊണ്ട്? അതെ സമയം ഒരു ബുക്കോ/നോട്ടീസോ/വാരികയോ ഒക്കെ ഞാന് മേല്‍ പറഞ്ഞ് സ്റ്റാറ്റിസ്റ്റിക്സ്‌ എടുത്താലുള്ള നമ്പ്ര് എത്രയുണ്ടാവും? കൊലക്കെസോ പെണ്ണ്‍ പിടി ബലാല്‍സംഗമോ മറ്റോ എഴുതിയ ഒരു വാരിക കൈയ്യിലുണ്ടെകില്‍ ഒരു ലോക്കാലിറ്റിയില്‍ തന്നെ അത് കവര്‍ ചെയ്യുന്ന ദൂരം ഒരു നിശ്ചിത സമയത്തിനുള്ളില്‍ എത്രയാവുമെന്ന് തോന്നുന്നു? അതൊണ്ട്‌, പ്രധാനമായിട്ടും, ഇന്റര്‍നെറ്റിന്റെ ഹാവ് ആന്റ്‌ ഹാവ് നോട്ട് ഏത് വിധേനയും പരിഹരിയ്കപെടണം, വീടുകളിലെത്തിപെട്ട റ്റെലിവിഷന്‍ പോലെ.
ഓഫ്: വേറേ ഒരു പണീം ഇല്ല (എനിക്ക് :)
ബ്ലോഗില്‍ എഴുതുന്നത് എന്തോ കുറഞ്ഞ കാര്യമാണെന്ന് മലയാളികളുടെ ഇടയില്‍ ഒരു ധ്വനി എപ്പോഴും ഉണ്ട്. ഇത് ഫ്രീ ആയതുകൊണ്ടാവാം.
സേതുവൊക്കെ ബുക്ക് ഇറക്കി ജീവിക്കുന്നവരല്ലല്ലോ? സേതു തന്നെ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്, ജീവിതമാര്‍ഗ്ഗം എഴുത്ത് അല്ലാത്തതുകൊണ്ട് നല്ലതായിട്ട് എഴുതാന്‍ കഴിഞ്ഞു എന്ന്. അതുകൊണ്ട് വരുമാന മാര്‍ഗ്ഗം ഇതല്ലെങ്കിലും ഇന്റര്‍നെറ്റില്‍ എഴുതിയാല്‍ എന്തോ ചാറ്റ് റൂമില്‍ കയറുന്ന മനോഭാവമേ ഇപ്പോഴുമുള്ളൂ എന്ന് തന്നെ തോന്നുന്നു.
വിപ്ലവം സൃഷ്ടിക്കേണ്ടതും മറ്റും ബ്ലോഗേര്‍സ് ആണ്. പത്രത്തില്‍ ഇല്ലാത്ത ഒരു കാര്യം, അല്ലെങ്കില്‍ കേരളത്തില്‍ രാഷ്ട്രീയത്തിലെ ഒരു കാര്യം ഇതൊക്കെ ബ്ലോഗ് വഴിയോ ബ്ലോഗേര്‍സോ നടത്തിയാല്‍ അന്ന് ബ്ലോഗ് മലയാളത്തിലും ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടും. നാളെ എനിക്കൊരു കാര്യത്തിന്റെ സത്യാവസ്ഥ അറിയണമെങ്കില്‍ ബ്ലോഗ് നോക്കിയേ പറ്റുള്ളൂ എന്നൊരു സ്ഥിതിവിശേഷം വരണം. മിനിമം സ്വര്‍ണ്ണ ആലുക്കാസിലേയാണോ നല്ലത് ഭീമേലേ ആണോ നല്ലത് എന്നൊരു കണ്‍സ്യൂമര്‍ ബ്ലോഗ് പോസ്റ്റുകള്‍ എങ്കിലും വന്നാല്‍ ഇതൊക്കെ പതിയേ സംഭവിക്കും. മലയാളം ബ്ലോഗില്‍ ബ്ലോഗിന്റെ ഒരു സാധ്യത പോയിട്ട് 5% പോലും നമ്മളാരും ഉപയോഗിക്കുന്നില്ല. എന്നും അപ്ഡേറ്റഡ് ആവുന്നതു തന്നെ ഒന്നോ രണോട് ബ്ലോഗുകളാണ്.
ബ്ലോഗിന്റെ റീച്ചബലിറ്റി പിസി പെനട്രേഷന്‍ റേഷ്യോ വെച്ച് നോക്കുക്കയാണെങ്കില്‍ പരിതാ‍പകരമാണ് എന്ന് തന്നെ പറയാം. 100 പേര്‍ക്ക് പിസിയുണ്ടെങ്കില്‍ ഒരാളെ ബ്ലോഗ് വായിക്കുന്നുള്ളൂ എന്ന് ഒരു ചുമ്മാ കണ്ണുമടച്ച് കുലിക്കുക്കുത്തി ഒരു കണക്ക് പറഞ്ഞാലും അത് ചിലപ്പൊ ശരിയാവും.
ബ്ലോഗ് വായിക്കുന്നവരൊക്കെ ബ്ലോഗ് എഴുതണം എന്ന് എന്തോ വാശി നമ്മള്‍ക്കൊക്കെ ഉള്ളതുപോലെ തോന്നുന്നു. റീഡേര്‍സ് ഉണ്ടായി വരണം. ലോയല്‍ റീഡേര്‍സ്. അതിനു ആദ്യം പറഞ്ഞ ബ്ലോഗ് വായിച്ചാലേ വിശ്വാസ്യമായി എന്തെങ്കിലും അറിയൂ എന്ന സ്ഥിതിവിശേഷം വരണം. ഹരിയുടെ ചിത്രവിശേഷം നല്ലൊരു തുടക്കമാണ്. മിനിമം സിനിമാ റിവ്യൂവിനു ഹരി കാര്യമായി ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്. അതുപോലെ മറ്റനേകം കാര്യങ്ങളില്‍ ഈ കാര്യം വരണം ബ്ലോഗില്‍. (അതിനു ആരൊക്ക്യോ ആയുരാരോഗ്യം ബ്ലോഗ് തുടങ്ങിയിട്ട് അതിനെ ഉപേക്ഷിച്ചാല്‍..പിന്നെ എന്ത് പറയാന്‍?:))
മൂന്നാമത്തെ പോയിന്റ് വളരെ വാലിഡാണ്. പക്ഷെ തിരിച്ചുമുണ്ട് കാര്യം. കമന്റുനവന്‍ ഇതെന്തോ ഞാന് എഴുത്തുകാരനു ഫേവര്‍ ചെയ്യുന്നു എന്ന മട്ടില്‍ കേറി കമന്റ് ചെയ്യുമ്പോള്‍ എഴുത്തുകാരന് ഇടപെടും. ഇടപെടുമ്പോഴാണ് അവിടെ വിമര്‍ശനം ഇഷ്ടമല്ല രീതിയില്‍ കമന്റുകള്‍ വരിക എന്ന് തോന്നുന്നു. താന്‍ എഴുതിയിട്ട് മിണ്ടാണ്ട് പൊക്കോളൂ, ഞങ്ങള്‍ ഇഷ്ടമുള്ള പറഞ്ഞിട്ട് പോകും എന്നൊരു തോന്നലും കമന്റുന്നവര്‍ക്ക് ഇണ്ടാവാന്‍ പാടില്ല. ഇതൊക്കെ മാറി വരും പതിയേ എന്ന് തോന്നുന്നു.
സ്റ്റേജില്‍ നാടകം കളിക്കുമ്പോള്‍ കൂവല്‍ അപ്പോള്‍ അപ്പോള്‍ കിട്ടും. ബ്ലോഗ് അതുപോലെയാണ്. സിനിമ ആവുമ്പോള്‍ തക്കാളിയെറിഞ്ഞാലും അത് സ്ക്രീനിലല്ലേ കൊള്ളുന്നുള്ളൂ. മേത്ത് കൊള്ളുന്നത് ബ്ലോഗിലാണ്. അതുകൊണ്ട് അല്പ സ്വല്പ ധൈര്യവും വേണം എഴുതുന്നവര്‍ക്ക്. അല്ലെങ്കില്‍ കമന്റ് മോഡറേറ്റ് ചെയ്യണം.
മുഖ്യധാരാമാധ്യമങ്ങളെക്കാള്‍ സജീവമായ ചര്ച്ചകള് നടക്കുന്നത് ബ്ലോഗുകളിലാണെന്നാണു മാധ്യമപ്രവറ്ത്തകനായ എന്റെ അനുഭവം.ലോകമേമ്പാടുമുള്ള മലയാളികളുടെ പൊതുമാധ്യമം എന്ന നിലയില്‍ ബ്ലോഗിന്റ് സാധ്യതകള്‍ അനന്തമാണു.
വായിച്ചു. ഇപ്പൊ ചിന്തിക്കുന്നു:(
ഡി.പ്രദീപ്‌കുമാര്‍ പറഞ്ഞതിനോടൊപ്പമാണ്‍ ഞാനും.
ബ്ലോഗില്‍ വന്നതിനു ശേഷം മാത്രം ബ്ലോഗ് എന്തെന്ന് അറിഞ്ഞവനാണു ഞാന്. പത്രത്തില്‍ സ്ഥിരമായി ഒരു എഡിറ്റര്‍ എന്റെ കാര്‍ട്ടൂണുകള്‍ ‘മുക്കി”യപ്പോള്‍,തല്‍ക്കാലം “അവനവന്‍ പ്രസാധനത്തിലേക്ക്” തിരിഞ്ഞു.കലേഷും ശനിയനും പിന്നെ എല്ലാവരും കൂടി അത് ഏറ്റെടുത്തു.ഒരാളെങ്കില്‍ ഒരാള്‍ എന്റെ വര്‍ക്ക് കാണട്ടെ എന്ന ആഗ്രഹമായിരുന്നു കാര്‍ട്ടൂണുകള്‍ നെറ്റില്‍ ഇടുമ്പോള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നത്.അതിനു മുമ്പ് കമ്പ്യൂട്ടര്‍ ധൈര്യമായി ഓണ്‍ ചെയ്യാന്‍ പോലും പ്രാപ്തിയുണ്ടായിരുന്നില്ല.
.
ബ്ലോഗര്‍മാരുടെ അറിവും വായനയും പ്രതികരണങ്ങളും സജീവമായ ചര്‍ച്ചകളും എല്ലാം അമ്പരപ്പിക്കുന്നതായിരുന്നു.പ്രിന്റിലെ ലേഖനങ്ങളെ കടത്തിവെട്ടുന്ന എത്രയോ ലേഖനങ്ങളും ചര്‍ച്ചകളും ബ്ലോഗില്‍ കണ്ടു.പല കമന്റുകളും പോസ്റ്റിനെ വെല്ലുന്നവ.വളരെക്കാലം ഒരേ സ്ഥാപനത്ത്ല്‍ ജോലി ചെയ്തിട്ടും സെബിന്റെ എഴുത്തിന്റെ മികവ് ഞാന് കണ്ടത് ബ്ലോഗിലാണ്.
എന്റെ കാര്‍ട്ടൂണ്‍ പെട്ടിക്കടയിലുമുണ്ടായി സൃഷ്ടിയെ വെല്ലുന്ന വായനാക്കുറിപ്പുകള്‍ .കൌമുദി പ്രസിദ്ധീകരിക്കാതിരുന്നതും ഞാന് തന്നെ അവഗണിച്ചിരുന്നതുമായ ഈ കാര്‍ട്ടൂണിന്‍ സിമി എഴുതിയ ആസ്വാദനം ഉദാഹരണം.രചയിതാവിനെപ്പോലും അപ്രസക്തനാക്കുന്ന വായനക്കാരുടെ ഇത്തരം ഇടപെടല്‍ പ്രിന്റിലും ഉണ്ടായേക്കാം,പക്ഷേ അത് ഇത്ര എളുപ്പത്തില്‍, നേരിട്ട്, മുഖാമുഖം നടക്കുന്നു എന്നതാണ്‍ ബ്ലോഗിന്റെ ഗുണമെന്നു തോന്നുന്നു.അത്തരം വായനക്കാരുടെ എണ്ണം കുറവായിരിക്കാം.പക്ഷെ അവരില്‍ കുറേപ്പേര്‍ ഇവിടെയുണ്ട് എന തിരിച്ചറിവ് ഒരു സുഖമല്ലേ?അത് കൂടുതല്‍ ഉത്തരവാദിത്തം തരില്ലേ?
പിന്നെ ബ്ലോഗില്‍ മാത്രമായി വരച്ച് ജീവിക്കാനാകില്ല എന്നത് സത്യം.എങ്കിലും ഇന്ററാക്ടീവ് ആയ ഈ മീഡിയത്തിന്‍ ഇനിയും എത്രയോ സാധ്യതകള്‍ ഉണ്ടെന്ന് ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നു.കൂടുതല്‍ സാങ്കേതികജ്ഞാനവും പരിശ്രമവും ഒക്കെ അതാവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ടാകാം.അതിനായി പരിശ്രമിക്കുക എന്നതാണ്‍ എനിക്കു/നമുക്കു മുന്നിലെ വെല്ലുവിളി.
കഴിഞ്ഞ വര്‍ഷം ഒരു പോസ്റ്റില്‍ ബ്ലോഗിന് ഒരു നിര്‍വചനം കണ്ടതോര്‍ക്കുന്നു. “സര്‍ഗാത്മകമായൊരു ചാ‍റ്റിംഗ് മാത്രമാകുന്നു ബ്ലോഗിംഗ്, ചിലപ്പോള്‍ സര്‍ഗാത്മകമല്ലാത്തതും”!! വളരെക്കുറച്ച് ചില ബ്ലോഗുകള്‍ - അഗ്രജന്റെ കുറിപ്പുകള്‍,ഹരിയുടെ സിനിമാ നിരൂപണം,കൈപ്പള്ളിയുടെ ബ്ലോഗുകള്‍,തുടക്കം മുതല്‍ ഇതുവരെ ഒരേ ആവേശത്തോടെ പോസ്റ്റുകളിടൂന്ന സൂര്യഗായത്രി(അതേ വഴിക്ക് ബെര്‍ളിതോമസും)മനുവിന്റെ ബ്രിജ് വിഹാരം.... അങ്ങിനെ തുടങ്ങി വിരലിലെണ്ണാവുന്ന ബ്ലോഗര്‍മാരെ ഒഴിച്ചു നിര്‍ത്തിയാല്‍, ചുരൂങ്ങിയത് മലയാളം ബ്ലോഗുകളില്ലെങ്കിലും ഇത് സത്യമാണെന്നു സമ്മതിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.കയ്യും കെട്ടിയിരുന്ന് നമ്മളെവിടെയും എത്തുന്നില്ലാഎന്നു വിലപിക്കുന്നതില്‍ കാര്യമില്ലല്ലോ. പ്രിന്റ് മീഡിയ എന്നത് ഒരുപാടു പണവും അധ്വാനവും ചെലവാക്കി പടച്ചു വിടുന്ന ഒരുല്പന്നമാണ്! മുടക്കു മുതലും ലാഭവും തിരിച്ചു കിട്ടാന്‍ അതിനു അതിന്റേതായ വഴികളുമുണ്ടാവും. അതുകൊണ്ടു തന്നെ ബ്ലോഗുമായി അതിനെ ചേര്‍ത്തു വെയ്ക്കുന്നതില്‍ ഒരര്‍ഥവും ഉണ്ടെന്നും തോന്ന്നുന്നില്ല. (ഒരളവുവരെ “ഞാന്നല്ലാത്തവനൊക്കെ വിഡ്ഡികള്‍“,“ആഹാ, നിന്നെ നാലാളറിയുമോ? ഇപ്പ ശ്ശരിയാക്കിത്തരാം” എന്നൊക്കെയുള്ള മലയാളീ മനോഭാവവും മലയാളം ബ്ലോഗുകളെ ഇപ്പരുവത്തിലാക്കാന്‍ സഹായിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു)
ദേവേട്ടാ...
ചിന്തിക്കേണ്ട വിഷയം..
ബ്ളോഗ്ഗിംഗ്‌ തരുന്ന മനോസുഖം പ്രിണ്റ്റ്‌ മാധ്യമം വഴി കിട്ടുമോ എന്നറിയില്ല. പ്രത്യേകിച്ച് ബ്ളോഗിംഗ്‌ കഴിഞ്ഞ്‌ അച്ചടിയിലേക്ക്‌ കാലുകുത്തുന്ന ഒരാള്‍ക്ക്‌..
ഓണ്‍ലൈന്‍ ഇന്ററാക്ഷന് നല്‍കുന്ന ഇന്‍സ്റ്റണ്റ്റ്‌ ആണ്റ്റ്‌ ലൈവ്‌ റെസ്പോണ്സ് ആണു ഇതിനെ വ്യത്യസ്ഥമാക്കുന്നത്‌...
'കല്യാണപിറ്റേന്ന്' എന്ന ആര്‍ട്ടിക്കിളിനു മനോരമയില്‍ നിന്ന് ഡയമെണ്ട്‌ പ്രൈസ്‌ കിട്ടിയതിനേക്കാള്‍ പതിന്‍മടങ്ങ്‌ സന്തോഷം അതു ബ്ളോഗിലിട്ടപ്പോള്‍ കിട്ടിയ പ്രതികരണത്തില്‍ നിന്നും എനിക്ക് കിട്ടി...
അതാണിതിന്‍റെ ഒരു സുഖം..
പണമാണു ഇതിനു പിന്നിലെന്നു എനിക്കു തോന്നുന്നില്ല. ശീലക്കേടാവാം ഒരു കാരണം. ഏകദേശം അഞ്ചു വര്‍ഷം മുന്‍പു വരെ, എന്നും കമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ മുന്‍പിലിരിന്നിട്ടു കൂടി, മലയാളം കടലാസ്സിലെഴുതിയിട്ടേ കമ്പ്യൂട്ടറിലേക്കു പകര്‍ത്തുവാന്‍ എനിക്കു സാധിക്കുമായിരുന്നുള്ളൂ. (ഇപ്പോ ആലോചിക്കുമ്പോ: ഛേ, ഹൗ ബാക്ക്വേഡ്‌ :)) എഴുത്തിന്റെ ശക്തിയും ഒഴുക്കും നഷ്ടപ്പെടാതിരിക്കണമെങ്കില്‍ അത് അനായാസമായിരിക്കണം. വര്‍ഷങ്ങളായി കടലാസ്സിലെഴുതിയവര്‍ക്ക്‌ ഇങ്ങോട്ടുള്ള മാറ്റം അത്രയെളുപ്പമാവില്ല. (സേതു കമ്പ്യൂട്ടറില്‍ നേരിട്ടെഴുതുന്നയാളാണെന്നറിയാം.) പകര്‍ത്തിയെഴുത്ത്‌ സമയംകൊല്ലിയാണ്‌, പ്രത്യേകിച്ച് പരിചയക്കുറവുള്ളവര്‍ക്ക്‌.
ഇന്റര്‍നെറ്റുപയോഗം ഒരു സാധാരണക്കാരന്‌ അത്രയെളുപ്പമുള്ള കാര്യമല്ല കേരളത്തില്‍. കണക്ഷന്‍ കിട്ടാനും കേടുമാറ്റാനും ശ്രമിച്ച്‌ ഈ കുന്ത്രാണ്ടം (കട: ടോംസ്‌) വേണ്ടെന്നു വെച്ചവര്‍ എറണാകുളത്തു തന്നെയുണ്ട്‌ (സ്മാര്‍ട്ടായതുകൊണ്ടാണ്‌ 'തന്നെ' പ്രയോഗം). ഇവര്‍ക്ക്‌ കഫേയില്‍ പോയി പ്രകാശിപ്പിക്കുന്നതിനേക്കാള്‍ എളുപ്പമാണ്‌ പ്രിന്റ് മീഡിയക്ക്‌ നേരിട്ടയക്കുന്നത്‌. പലപ്പോഴും പത്രാധിപര്‍ ആവശ്യപ്പെടുന്നതനുസരിച്ചാവും എസ്റ്റാബ്ലിഷ്ഡ്‌ എഴുത്തുകാര്‍ എഴുതുന്നത് (വാര്‍ഷികപ്പതിപ്പുകള്‍ തുടങ്ങിയവക്കു വേണ്ടി) ബ്ലോഗില്‍ നിന്നും അവര്‍ക്ക്‌ കൂടുതലായൊന്നും കിട്ടാനില്ല. സാധിക്കുന്നതിനേക്കാള്‍ കുടുതല്‍ ആവശ്യക്കാര്‍ ഉണ്ടായെന്നും വരും. അവരെ അവഗണിച്ച്‌ ബ്ലോഗിനുവേണ്ടി മാത്രമായിട്ടെഴുതുന്നതും പ്രായോഗികമായെന്നു വരില്ല.
കേരളത്തിലായിരുന്നു ജീവിക്കുന്നതെങ്കില്‍ ബ്ലോഗിനോട്‌ ഇത്രക്കു ആകര്‍ഷണം എനിക്കും ഉണ്ടാകുമായിരുന്നുവോ എന്നു സംശയിച്ചിട്ടുണ്ട്‌. ഇപ്പോഴും ഒരു പുസ്തകം വായിക്കുന്ന സംതൃപ്തി സ്ക്രീന്‍ തരുന്നില്ല. ടി.വി.യും പത്രമാസികകളും ഉള്ളപ്പോള്‍ കമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ മുന്നില്‍ കുത്തിയിരിക്കണൊ എന്ന ചോദ്യം വരുന്നു. പക്ഷെ ഈ അവസ്ഥ തീര്‍ച്ചയായും മാറും. പുതിയ തലമുറക്ക്‌ കമ്പ്യൂട്ടര്‍ ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമാകുന്നതോടെ ബ്ലോഗും പത്രം പോലെ ജീവിതചര്യയുടെ ഭാഗമാവും. ഇന്‍ലന്‍ഡില്‍ നിന്നും ഇ-മെയിലില്‍ എത്തിയതുപോലെ.
റോമനഗരം ഒരു ദിവസം കൊണ്ടു പണിതതല്ലല്ലൊ, നമുക്കു കാത്തിരിക്കാം :)
എന്തായാലും ബ്ലോഗിലൂടെ കിട്ടുന്ന മുന്‍പരിചയമില്ലാത്ത വായനക്കാരുടെ പ്രതികരണം നിരൂപണത്തേക്കാള്‍ വിലപ്പെട്ടതാണ്‌.
ഓടോ: ക്രിസ്തുമസ്‌ സമയത്ത്‌ തപാല്‍ നഷ്ടപ്പെടുക സാധാരണമായതുകൊണ്ട്‌ കഥയാവശ്യപ്പെട്ട ഒരു വാരികക്ക്‌ കഥ ഫാക്സു ചെയ്തു. അതവിടെ എത്തിയോ എന്നന്വേഷിച്ചപ്പോള്‍ ഇല്ലെന്നു പറഞ്ഞിട്ട് പത്രാധിപര്‍ പറഞ്ഞത് തപാലിലയക്കാനാണ്‌. സാര്‍ ഓഫീസിലുണ്ടല്ലൊ, ഇപ്പോള്‍ തന്നെ വീണ്ടും ഫാക്സു ചെയ്യാമെന്നു പറഞ്ഞപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം ചെറു ചിരിയോടെ പറഞ്ഞു: കുട്ടീ, ഇതു കേരളമാണ്‌. അതിവിടെ എത്താന്‍ പോകുന്നില്ല. സ്റ്റാമ്പൊട്ടിച്ചയച്ചോളൂ.
(ഫാക്സ്‌ ഒരിക്കലും എത്തുകയില്ലെന്നല്ല, പലതവണ ശ്രമിക്കുമ്പോള്‍ ഫാക്സ്‌ പോകാറുണ്ട്‌)
ഉവ്വ് സൂ. ബ്ലോഗിന്റെ ശക്തി അതാണ്. പക്ഷേ ഒരു പെഡസ്റ്റലിന്റെ മുകളില്‍ ഇരുന്ന് താഴോട്ടു എഴുതി പേപ്പര്‍ പറത്തി ശീലിച്ച ചിലര്‍ക്കെങ്കിലും താഴെ നിന്ന് അത് തിരുത്തി മെച്ചപ്പെടുത്തി മേലേക്ക് തിരിച്ചെറിഞ്ഞാല്‍ പെട്ടെന്ന് അംഗീകരിക്കാനാവില്ല. റീയല്‍ ടൈം റെസ്പോണ്സ് അതും ആരുമല്ലാത്തവര്‍ ചെയ്യുന്നതില്‍ താന്‍ കൊച്ചായിപ്പോയെന്ന് തോന്നുന്ന പ്രിന്റ് മീഡിയ എഴുത്തുകാരുണ്ട്.
പേരയ്ക്കേ,
ശരിയാണ് ബ്ലോഗ് വളരെ അടുത്ത കാലത്തൊന്നും ഏതായാലും പ്രിന്റിനു പകരം ആകില്ല. രാം മോഹന്‍ പാലിയത്ത് ഒരിക്കല്‍ പറഞ്ഞു . ആദ്യത്തെ മൂന്ന് എസ്റ്റേറ്റുകളെ (അധികാരം, ഭരണസമ്വിധാനം, ജുഡിഷ്യറി) എന്നിവയ്ക്ക് കഴിയാത്തതു കഴിയുകയും വേണ്ടിവന്നാല്‍ അവറ്റെ തിരുത്തുകയും സാദ്ധ്യമാവുന്നതുകൊണ്ട് മീഡിയയ്ക്ക് ഫോര്‍ത്ത് എസ്റ്റേറ്റ് എന്നു പേരു വീണതുപോലെ മീഡിയയ്ക്ക് പറ്റാത്തത് ചെയ്തും അതിനെ തിരുത്തിയും ഫിഫ്ത് എസ്റ്റേറ്റ് ആകുകയാണ്‌ ബ്ലോഗിന്റെ വഴി എന്ന്.
പകരമാവണമെന്നില്ല പൂരകമാവാം.
ബ്ലോഗിന്റെ സാദ്ധ്യതകളുപയോഗിക്കുന്നത് ദിവസേന കുറേശ്ശെയെങ്കിലും കൂടി വരുന്നുണ്ട്. സിറ്റിസന്‍ ജേര്‍ണലിസം വരെ എത്തിപ്പെട്ടില്ലേ നമ്മള്‍? (വര്‍ക്കേര്‍സ് ഫോറം, ജനശക്തി...) ഇനീം മുന്നോട്ട് തന്നെ.
ബ്ലോഗ് തുടങ്ങുന്നവര്‍ പലരും എന്തിനു തുടങ്ങി എന്ന് അറിയാതെ തുടങ്ങുന്നു. ആദ്യകാല ബ്ലോഗര്‍മാര്‍ ചെയ്യുന്നതാണ്‌ ബ്ലോഗിങ്ങെന്ന് ധരിച്ച് പലരും അവരെ അനുകരിക്കുന്നു. ഒട്ടേറെപ്പേര്‍ വിശാലമനസ്കന്റെ ബ്ലോഗ് കണ്ടിട്ടാണ്‌ (പ്രിന്റിലും പീഡീഫ് മെയിലുകളിലും കേട്ടറിഞ്ഞ്) ബൂലോഗത്തെത്തിയത്, അവരില്‍ നല്ലൊരുഭാഗം പുള്ളിയെ അനുകരിച്ചു ബ്ലോഗ് തുടങ്ങിവച്ചു. ഒക്കെ ബാലപീഡകളല്ലേ ഇന്റെര്‍നെറ്റ് മലയാളത്തിന്റെ, നന്നാകും. സ്പീഡിത്തിരി കൂടി കാണാന്‍ ആഗ്രഹമുണ്ടെനിക്കും.
ശശിയേട്ടാ, :)
നമത് വാഴ്വും കാലവും, നന്ദി. നാളെയുടെ മീഡിയം ഇതാണ്. മറ്റെല്ലാത്തിനെയും റീപ്ലേസ് ചെയ്യാന്‍ കഴിയില്ലായിരിക്കും പക്ഷേ അവയ്ക്കൊന്നും പിന്നിലാവാതിരിക്കട്ടെ. മാദ്ധ്യമങ്ങള്‍ക്ക് ഇപ്പോ റെസിസ്റ്റന്‍സ് അല്ലേയുള്ളു, ആദ്യം പുച്ഛമായിരുന്നു. "ഒരു പണിയും ഇല്ലാത്ത കുറേ ഇന്റ്റോവര്‍ട്ടുകള്‍ ഇന്റര്‍നെറ്റില്‍ അടിക്കുന്ന ഡയറികള്‍, കോപ്പി പേസ്റ്റ് ജേര്‍ണലിസ്റ്റുകള്‍" എന്നൊക്കെയായിരുന്നു അന്താരാഷ്ട്ര വിളിയെങ്കില്‍ ഇന്ത്യന്‍ വിളി "മാനം മര്യാദയുള്ള പെണ്ണുങ്ങള്‍ ചെയ്യാത്ത പണി" എന്നൊക്കെയായിരുന്നു. അതു വച്ചു നോക്കുമ്പോള്‍ , സീതി ഹാജി പറഞ്ഞതുപോലെ പുരോഗതി തന്നെ.
സുല്ലേ, തിരുത്തി, നന്ദി. തിരുത്തല്ലേ ബ്ലോഗിന്റെ ശക്തി. അതേ, ബ്ലോഗ് പല കട്ട് ഉള്ള വജ്രമാണ്‌, ഏത് ആംഗിളില്‍ നിന്നു നോക്കിയലും പുതിയൊരു മുഖം കാണാം.
തുളസീ, അതും തിരുത്തി, നന്ദി.
വേണുമാഷേ, അതേ, അതാണ് ബ്ലോഗിന്റെ ശക്തി . പലപ്പോഴും ആദ്യത്തെ ഉന്ത് ഉന്തുന്നയാള്‍ എന്ന ക്രെഡിറ്റേ പോസ്റ്റ് ഇട്ടവര്‍ക്കുള്ളൂ, കമന്റര്‍മാര്‍ അത് തള്ളി ലക്ഷ്യത്തിലെത്തിക്കും.
അതുല്യാമ്മേ,
പണം പ്രശ്നമാണ്‌, പ്രൊഫഷണല്‍ എഴുത്തുകാര്‍ക്കെങ്കിലും. "കവനത്തിനു കാശുവേണം പോല്‍ ശിവനേ സാഹിതി തേവിടിശ്ശിയെന്നോ" എന്ന് പാടിയ ദേഹത്തിനു പുഞ്ചപ്പാടമോ തെങ്ങുമ്പറമ്പോ ഒക്കെയായിരിക്കും വരുമാനമാര്‍ഗ്ഗം.
ഇഞ്ചീ & അതുല്യാമ്മേ,
കേരളത്തില്‍ ഇന്റര്‍നെറ്റ് സാധാരണക്കാരന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമാകാന്‍ ഇനിയും കുറച്ചു കൂടി സമയമെടുക്കും . പുറം നാട്ടിലെ മലയാളിക്കത് ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമായിക്കഴിഞ്ഞു.
പീ സി/ ബ്ലോഗ് റേഷ്യോ എടുക്കുന്നതില്‍ അര്‍ത്ഥമൊന്നുമില്ല, കത്തി കൊണ്ട് പാക്കു ചെത്താം, പച്ചക്കറി അരിയാം, സര്‍ജറി നടത്താം, കള്ളു ചെത്താം, ആളെക്കൊല്ലുകയും ചെയ്യാം. ഒരുത്തനു പീസി ജോലി ചെയ്യാനായിരിക്കും, വേറൊരുത്തനു ചാറ്റ് ചെയ്യാന്‍, പിന്നൊരുത്തനു ഗെയിം കളിക്കാന്‍... എഴുതണമെന്ന് ആഗ്രഹമുള്ളവന്‍ ഉണ്ടോ, ഉണ്ടെങ്കിലവനു നെറ്റ് ആക്സസ് ഉണ്ടോ, അതിലാണു കാര്യം.
പിന്നെ പ്രായം, വിഷയം . ഒരു ചന്ദ്രേട്ടനൊഴിച്ചാല്‍ ബാക്കിയെല്ലാം ഓഫീസ് ജീവനക്കാര്‍, മുഖ്യമായും കമ്പ്യൂട്ടര്‍ പ്രോഗ്രാമേര്‍സ് ആയിരുന്നു ഒരിക്കല്‍. ഇപ്പോള്‍ അത് ഒരുപാട് മാറിയില്ലേ? എല്ലാ പ്രായക്കാരും ഉണ്ടല്ലോ? ഇനിയും മാറും.
റീല് ടൈം റെസ്പോണ്സ് ഇഷ്ടപ്പെടണമെങ്കില്‍... എഴുതുന്നതിലും വരയ്ക്കുന്നതിലും പാടുന്നതിലും നല്ല വിശ്വാസം വേണം, അവനവനെക്കാള്‍ വലുത് അവനവന്‍ എഴുതുന്നതിലാണെന്ന് വിശ്വസിക്കണം അത്രയേ വേണ്ടൂ. കമന്റ് മോഡറേറ്റ് ചെയ്യുന്നത് ബ്ലോഗിങ്ങിന്റെ വിശ്വാസ്യതയെ ബാധിക്കും. ഒന്നും ചെയ്തില്ലെങ്കിലും വായനക്കാരന്‍ 'ഇവന്‍ എത്ര കമന്റ് റിജക്റ്റ് ചെയ്തുകാണും' എന്ന് ആലോചിക്കും. ട്റോള്‍ അറ്റാക്ക് ഒന്നുമില്ലെങ്കില്‍ കമന്റ് മോഡറേറ്റ് ചെയ്യാത്തതാണ്‌ നല്ലത്.
ഓഫ്: സേതു മാഷിന്റെ കാര്യം- മൂപ്പരുടെ വര്‍ക്കുകളില്‍ പ്രധാനം നോവലുകളാണ്‌, നോവല്‍ വരാന്‍ മാത്രം ബ്ലോഗ് വളര്‍ന്നിട്ടില്ല ഇനിയും (കുറുമാന്റെ മൃതോത്ഥാനം നോക്കിക്കേ) ഒരു ലിമിറ്റിനപ്പുറത്തേക്ക് വായനക്കാരന്‍ വളര്‍ന്നാലേ നോവലൊക്കെ ആരെങ്കിലും എഴുതൂ. പിന്നെ ആശ കൈ വിടണ്ട, മാഷിപ്പോ റിട്ടയര്‍ ചെയ്തതേയുള്ളു, ഫ്രീ ടൈം കുറേശ്ശെ എങ്കിലും കിട്ടുന്നുണ്ടാവും :)
ഓഫ് ൨: ആരോഗ്യത്തെ ശരിയാക്കാം. അങ്ങനെ ഒരു ബ്ലോഗ് ഇല്ല എന്നു തോന്നിയപ്പോള്‍ അതു തുടങ്ങിയതാണേ, ഇന്ന് അത്ര ഡെസ്പറേറ്റ് സിറ്റുവേഷനില്ല, അപ്പോ ആ വിഷയം പ്രയോറിറ്റിയില്‍ താഴെ പെയ്യ്.
പ്രദീപ് കുമാര്‍,
ശരിയാണ്. അതിന്റെ കാരണങ്ങളും വ്യക്തമാണ്‌. ബ്ലോഗര്‍മാര്‍ ലോകം മുഴുവനുണ്ട് (അന്റാര്‍ട്ടിക്കയിലൊഴിച്ച്) ഏതു നാടിന്റെയും കാര്യത്തില്‍ വ്യക്തമായി അഭിപ്രായം പറയാന്‍ ഒരാളെങ്കിലും ഉണ്ടാവും. എല്ലാ മേഖലയിലും ഉള്ളവരുണ്ട്, ഒരെക്സ്പര്‍ട്ട് ഒപ്പീനിയന്‍ എന്തു വിഷയത്തിലും കിട്ടും.
കുത്തിയിരുന്ന് പഴയ ആക്സിസ് ഫോഴ്സിന്റെ തകര്‍ച്ചയില്‍ ടെക്നോളജി വഹിച്ച പങ്കിനെക്കുറിച്ച് പുസ്തകം ഒക്കെ വായിച്ച് ബെര്‍ളിന്‍ പതനത്തില്‍ കത്യൂഷ വഹിച്ച പങ്കിനെക്കുരിച്ച് പറയുമ്പോള്‍ ദേ വരുന്നു ഫസ്റ്റ് ഹാന്‍ഡ് ഫീഡ് ബാക്ക് . അതും ബെര്‍ളിനില്‍ നിന്നും മോസ്കോയില്‍ നിന്നും ഒന്നുമല്ല, ഇസ്രയേലില്‍ നിന്ന്! ഹിസ്ബുള്ള തൊടുത്ത കത്യൂഷ കണ്ട് ബങ്കറില്‍ ചാടിയ ഡാലി പറയുന്നയത്ര വരുമോ ടീവിയിലും പുസ്തകത്തിലും മാത്രം കണ്ട് ഞാന് അതിന്റെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞാല്‍.
സ്റ്റെം സെല്‍ ഗവേഷണം ക്ലിന്റണ്‍ അനുവദിക്കുകയും ബുഷ് മതസമ്മര്‍ദ്ദത്തിനു വഴങ്ങി പിന്‍‌തിരിപ്പിക്കുകയും അതിനെ മറികടന്ന് അര്‍നോള്‍ഡ് ഷ്വാര്‍സ്നിഗര്‍ ഫണ്ട് അനുവദിക്കുകയും ചെയ്തത് ഭംഗിയായി വിശകലനം ചെയ്തു തന്നത് ഇങ്ങനെ- ക്ലിന്റണു വേണം അത്, പുള്ളിക്കു ഒരു ബൈപാസ്സ് കഴിഞ്ഞു. ബുഷിനു തല്‍ക്കാലം പ്രശ്നമില്ലാത്തതിനാല്‍ മതത്തിന്റെ വോട്ടാണു വലുത്. ആരെതിര്‍ത്താലും ആര്‍നോള്‍ഡ് ഫണ്ട് കൊടുക്കും, മൂപ്പര്‍ക്കു നാലുവട്ടം ആണു ബൈപാസ്സ് ചെയ്തത്, സ്റ്റെം സെല്ലേ ഇനി സ്വപ്നം കാണൂ! ആ വീക്ഷണം, അതാണു ബ്ലോഗിലുള്ള മൂന്നാം കണ്ണ്.
ഹരിത്, നന്ദി.
സുജിത്ത്,
അതേ. എത്ര ലക്ഷം വായനക്കാര്‍ ദിവസേന സുജിത്തിന്റെ കാര്‍ട്ടൂണ്‍ കണ്ടാലും ബ്ലോഗ് റിവ്യൂ പോലെ ഒരാസ്വാദനം ഉണ്ടാകില്ല. അതുപോലെയുള്ള കമന്റ് ലെറ്റര്‍ റ്റു എഡിറ്റര്‍ ആയി വരുകയുമില്ല. ഇനിയും ഒരു സാദ്ധ്യതയുണ്ട്, പിയര്‍ റിവ്യൂ. സുജിത്തിന്റെ കാര്‍ട്ടൂണിനെ വിലയിരുത്താന്‍ കഴിയുന്ന നൂറു പ്രഗത്ഭരായ കാര്‍ട്ടൂണിസ്റ്റുകള്‍ ബ്ലോഗ് വായനക്കാര്‍ (ബ്ലോഗര്‍മാര്‍ ആവണമെന്നില്ല) ആയി ഉണ്ടെന്ന് വയ്ക്കുക. അവരുടെ അഭിപ്രായത്തിനും നിര്‍ദ്ദേശത്തിനും എന്തു വലിയ വിലയായിരിക്കും!
പ്രശ്നം പല പ്രിന്റ് എഴുത്തുകാര്‍ക്കും ഇത്തരം പരിശോധനകളും അഭിപ്രായവും ഇഷ്ടമോ താങ്ങാനുള്ള കെല്പ്പോ ഇല്ലെന്നുള്ളതാണ്‌!
ഓഫ്: സെബിന്റെ പ്രിന്റ് സൃഷ്ടികളൊന്നും ഞാന് വായിച്ചിട്ടില്ല, പക്ഷേ ബ്ലോഗിലെ ആദ്യ പോസ്റ്റ് കണ്ടപ്പോഴേ റീഡറില്‍ ആഡ് ചെയ്തു.
ഫൈസലേ,
ശരിയാണ്. പ്രോബ്ലം പക്ഷേ വായനക്കാരുടേതാണ്‌. പ്രിന്റില്‍ നല്ല എഴുത്ത് വായനക്കാരനെ ഉണ്ടാക്കും, ബ്ലോഗില്‍ വായനക്കാരന്റെ ക്വാളിറ്റി അനുസരിച്ചു പോസ്റ്റുകള്‍ ഉണ്ടാകും. വായിക്കപ്പെടാനാണല്ലോ മിക്കവരും (എനിക്കു പറയാനുള്ളത് പറയാനാണ്‌ ബ്ലോഗ് എന്നു പറയാനും അതുപോലെ ചെയ്യാനും ചന്ദ്രേട്ടനെപ്പോലെ കുറച്ചു പേര്‍ക്കേ കഴിയൂ)
സര്‍ഗ്ഗാത്മകത സാഹിത്യത്തില്‍ മാത്രം മതിയെന്ന് കരുതുന്നതും ഏതാണ്ട് ഇതുകൊണ്ടാണ്‌. മേലേ പറഞ്ഞതുപോലെ വിശാലന്‍ ജൂനിയറുകളും ബെര്‍ളി ജൂനിയറുകളും ആയി പുതിയ ബ്ലോഗര്‍മാര്‍ വഴി തെറ്റിപ്പോകുന്നതും നാലാള്‍ വായിക്കണമെങ്കില്‍ ഇങ്ങനെ എഴുതണം എന്ന് തെറ്റിദ്ധരിച്ചിട്ടാണ്‌.
ദേവാ, മലയാളം ബ്ലോഗ്ഗിന്റെ റീച്ച് എന്ന് ഞാനും പറഞത് ഇതെന്നായാണു ഒരു തരത്തില്‍, ഈ ഇന്ന ആള്‍ടെ ജൂനിയര്‍ ആവണം, മലയാളം ബ്ലോഗ് തുടങ്ങിയാല്‍, എഴ്തുമ്പോ, നല്ലോണ്ണം എഴുതുന്നവരെ/കമന്റിടുന്നവരെ, “അങ്ങേരു പറഞതിന്റെ താഴെ ഒരൊപ്പ്, അങ്ങേര്‍ പറഞത് നോക്കൂ, അങ്ങരോട് ഞാനും യോജിയ്കുന്നും എന്നൊക്കെ പറഞ് ഒരു സേഫ് (സ്വന്തം എഇഡിന്റിന്റിയ്ക് വെറുതേ എങ്കിലും ഒരു ഗ്യാരണ്ടി ആയിക്കൊട്ടേന്ന് കരുതിയാവണം)ഹിറ്റിങ് നടത്തുന്നുണ്ട്, ബ്ലോഗ് എനിക്കും വേണം എന്ന് കരുതി മാത്രം തുടങ്ങിയ ചിലരെങ്കിലും, ഇവരും ഇവരുടെ ചുറ്റുവട്ടത്തിലുള്ളവര്‍ക്ക് ഈ മെസ്സേജാണു കൊടുക്കുന്നത്. ഇത് ബ്ലോഗിന്റെ റീച്ചിനെ ഒരുപാട് ബാധിയ്കുന്നു. ആദിത്യന്റെ അശ്വമേധം എന്ന ബ്ലോഗില്‍ ഇങ്ങനെ ഒക്കെ പറഞിരുന്നു അന്ന്.
ഇത്രയും കാര്യങ്ങള്‍ നിങ്ങളുടെ ബ്ലോഗിനെ മാത്രം ബാധിയ്ക്കുന്നവ ആയിരുന്നു.
ഇനിയുള്ള കുറച്ച് കാര്യങ്ങള്‍ മലയാള ബൂലോക സമൂഹത്തെ സംബന്ധിയ്കുന്നവ ആണ്. എന്ത് എന്താണെന്നു മനസിലാക്കി ചെയ്യുന്നതായിരിയ്ക്കും നല്ലത്.
“9. ബൂലോഗ ക്ലബില്‍ മെമ്പര്ഷിപ്പ്.
ബൂലോഗ ക്ലബ് എന്നത് http://boologaclub.blogspot.com/ എന്ന ബ്ലോഗ് ആണ്. ഇത് 2006 മെയ് 22 - തിയതിയ്ക്കടുത്ത് ഉണ്ടായിരുന്ന മലയാള ബ്ലോഗേഴ്സിന്റെ പൊതു താല്‍പ്പര്യപ്രകാരം ഉണ്ടാക്കിയ ഒരു പൊതു ബ്ലോഗ് ആണ്. ഈ ബ്ലോഗ് എന്താണ്, എന്തിനാണ് എന്ന് ആദ്യ പോസ്റ്റിട്ട ദേവരാഗം വ്യക്തമാക്കിയിട്ടുണ്ട്. ക്ലബ് എന്താണ്, എന്തിനാണ്, ആരുടേതാണ്‌ എന്ന് ആകെ ഒരു കണ്‍ഫ്യൂ ചിലര്‍ക്ക്‌ ആയിപ്പോയെന്ന് മനസ്സിലാക്കി ദേവരാഗം ഒരിക്കല്‍ കൂടി വിവരിച്ചത് ഇവിടെ കാണാം.“
ആദ്യം ബ്ലോഗിലേയ്ക് ആളുകളേ കൊണ്ട് വരാനും ബ്ലോഗ് തുടങ്ങാനുമ്മൊക്കെ ഇത് സഹായിച്ചിരുന്നുവെങ്കിലും പോകെ പോകെ, ഇതിന്റെ ലിങ്ക് ആരെങ്കിലും പുതിയതായി മലയാളത്തില്ലെഴുതാനായിട്ട് മറ്റുള്ളവര്‍ക്ക് കൊടുത്തിരുന്നത്, അല്പം അവരെ പിന്നോട്ടിരുത്തി ചിന്ന്തിപ്പിയ്കാന്‍ ഇടവരും എന്ന് എനിക്ക് തോന്നിയിരുന്നു. ബ്ലോഗ്ഗ് എന്നാല്‍ സ്വന്തം കാര്യം പ്രസിദ്ധപ്പെടുത്തുക എന്നതിലുപരി, തുടക്കക്കാര്‍ക്ക്, മലയാളം ബ്ലോഗ്ഗ് എന്തോ വലിയ കൂട്ടായ്മയാണെന്നോ, അവിടെ യൂണിയന്‍, മീറ്റ്, എന്നൊക്കെയുണ്ട്, വലിയവര്‍/ചെറിയവര്‍ ജൂനിയര്‍/ സീനിയര്‍ എന്നൊക്കെയുണ്ട് എന്നൊക്കെ ഓര്‍ത്തും പിന്നീട് ചില ബ്ലോഗുകളിലൊക്കെ ആയിട്ട് നടന്ന കയ്യാങ്കളിയും ഒക്കെ ഈ റീച്ച് എന്ന കാര്യത്തേ ബാധിച്ചിരുന്നു.
ദേവന്‍ ഓര്‍ക്കുന്നുണ്ടാകും, എത്രയോ പിന്മൊഴി കമന്റുകളില്‍, ഞാന് പുതീയ ബ്ലോഗറാണു, ബൂലോഗ ക്ലബ്ബില്‍ അംഗത്വമുണ്ടാവാന്‍ എന്ത് വേണം,ഇത് വരേം കിട്ടിയില്ല, അതോണ്ട് ആവുമോ എനിക്ക് കമന്റ്റ് ഇല്ലാത്തേ (ഈ കമന്റ് എന്നാ സാധനമെന്ന് അറിയോ? പ്ലാറ്റിനത്തേക്കാളും/എന്നും ഉയരുന്ന ക്രൂഡ് ഓയിലിനേക്കാളും വിലയാണേ) എന്നൊക്കെ ഒരുപാട് സംശയം പ്രകടിപ്പിച്ചിരുന്നു,ചില തുടക്കക്കാര്‍. അവരെ ഒന്നും പിന്നീട് അധീകം കണ്ടുമില്ല. അവരും ഏതെങ്കിലും ബ്ലോഗ്ഗ് തുടങ്ങുവാന്‍ ഉദ്ദേശ്ശിയ്കുന്നവരോട് എന്ത് മെസ്സേജ് കൊടുത്താവോ? അപ്പോഴ്, കണ്‍സിസ്റ്റന്‍സിയും, ബ്ലോഗില്‍ ഒരു പ്രശ്നം തന്നെ, റീച്ച് എന്ന റ്റാര്‍ഗറ്റിനെ കുറിച്ച് ചിന്തിയ്കുമ്പോഴ്. മലയാളം ബ്ലോഗ്ഗ് ഒരു കൂട്ടായ്മാ കുന്ത്രാണമാണെന്ന തോന്നല്‍ ആദ്യം മാറ്റിയെടുക്കണം. (ഉമേഷിന്റെം ദേവന്റേം ഒക്കെ കമന്റ് കിട്ടിയോ ബിരിയാണി വരെ വൈകുന്നേരം വാങി കൊടുത്തവരുണ്ട്, ഈ പേരു ഒരു ഉശിരുനു പറഞതാണു, ഇവരാരും ആരും അല്ല ബ്ലോഗ്ഗില്‍). അതൊക്കെ മാറണം. മാറും. ആശിയ്കാം. ട്രേയ്ഡ്യൂണിയന്‍ ആക്റ്റിവിറ്റിയല്ലെങ്കിലും ആ വക രീതികളൊക്കെ ബ്ലോഗ്ഗില്‍ എത്തണം. സമൂഹത്തില്‍ നടക്കുന്ന ഊച്ചാള്ളി തരം, പുറത്ത് കൊണ്ടുവരുന്ന രീതിയില്‍, (കഥ, കവിത, ലേഖനം എന്നിവയൊക്കെ, സമൂഹത്തേ എത്രമാത്രം സ്വാധീനിയ്കുന്നു എന്ന ഒരു ചോദ്യം ഇവിടെ ഉയര്‍ത്തുന്നില്ല, അവയ്കൊക്കെ, അതിന്റേതായ സ്പേസ് കൊടുത്തു കൊന്‍ണ്ടാണീ കമന്റ്)മലയാളം ബ്ലോഗില്‍ രചനയുണ്ടാവണം. വേഗം ആലോചിചെടുത്തത്, അംബിയുടെ ഡോക്ടേഴ്സ് ഒണ്‍ലിയും,കിരണസ്,വര്‍ക്കേഴ്സ്ഫോറവും ജനശക്തിയുംഒക്കെ എഴുതുന്നതുമായവ. പക്ഷെ, ഇതും ഞാന് പറഞ ഇന്റര്‍നെറ്റ് ഹാവ് ആന്ന്റ്റ് ഹാവ് നോട്ട് കുണ്ടാമണ്ടിയില്‍ കുരുങ്ങും. രാവിലെ പത്രം നോക്കാന്‍ വരാന്തയിലേയ്ക് എത്തുന്നത് പോലെ, കമ്പ്യൂട്ടര്‍ ഓണ്‍ ചെയ്യണ കാലം വരണം എല്ലായിടത്തും, വരും വരും. അല്പാപ്പമായി മാറും. എന്നാലും ബുക്കുകള്‍ക്ക്/എഴുത്തുകാര്‍ക്ക് എന്നും അതിനോടൊപ്പം നിക്കുന്നവരുടെ ഒരു വലയമുണ്ടാവും അത് ഉറപ്പ്. സിഡി യുണ്ടെങ്കില്‍ കൊട്ടകയില്‍ പോയി മാത്രം കാണുന്നവരെ പോലെ.
പിന്നെ മലയാളം ബ്ലോഗ്ഗില്‍ വരുന്ന സാമ്യൂഹ്യ വിഷയങ്ങളേ രാഷ്ട്രീയക്കാര്‍ വിലയിരുത്തുന്ന ഒരു സാഹചര്യം വരണം. ഒരു 50% റീ‍ച്ചിന്റെ റ്റാര്‍ഗറ്റ് ഇതീന്ന് ഉണ്ടാവും. ബ്ലോഗിലെ സംവാദങ്ങള്‍ക്ക് നാട്ടിലെ ഭരണ രീതിയേ സ്വാധീനിയ്കാന്‍ കഴിയണം. ഏഷ്യാനെറ്റ് ഇന്വവ്സ്റ്റിഗേഷന്‍ എന്നും പറഞ്, മാഹി വഴി കുടുസ്സ് പാതയിലൂടെ ചെക്ക്പോസ്റ്റ് തട്ടാണ്ടെ, റ്റാക്സ് തട്ടിച്ച്, കേരളത്തില്‍ എത്തുന്ന കോഴികള്‍ടെ കഥ പറഞ് ഇന്ന് ന്യൂസിറക്കി, നാളേ ഏഷ്യാനെറ്റ് ഇന്‍ഫെസ്റ്റിഗേഷന്‍ “എഫ്ക്റ്റ്”എന്നും പറഞു,സംഭവത്തെ കുറിച്ച് അനേഷണമോ/തത്സ്ഥാനത്തേ പ്രതിയേ റീമൂവ് ചെയ്യുകയോ ഒക്കെ ഉണ്ടാക്കിയതായിട്ടും പറയുന്നു. ഈ ഒരു വഴിയിലേയ്ക് മലയാളം ബ്ലോഗ്ഗിന്റെ റീച്ച് എത്തണം. ഇതുമുണ്ടാവും എന്ന് മനസ്സ് പറയുന്നു.
(എഴുത്തുകാര്‍ സാമ്പത്തികം നോക്കുന്നു എന്ന് പറഞത്, വരുമാനം എഴുത്തിലൂടെ മാത്രം കിട്ടുന്നവരെ ഉദ്ദേശിച്ചവരെ ആണെന്ന് ഞാന് പറഞിരുന്ന്നു. ശ്രീ സേതുവിനെ പോലുള്ളവരെ അതില്‍ പെടുത്തിയട്ടില്ല)
ദിനം പ്രതി വര്‍ദ്ധിച്ചു വരുന്ന മലയാളം ബ്ലോഗുകളുടെ എണ്ണം നോക്കിയാല്‍ വളരെ കുറച്ച് വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുള്ളില്‍ തന്നെ കേരളത്തിലെ 50% ജനങ്ങളെങ്കിലും ബ്ലോഗുകള്‍ വായിക്കുമെന്ന് തോന്നുന്നു........(മിഥ്യാ ധാരണ എന്നിതിനേയാണോ പറയുക ദേവേട്ടാ).......
ദേവന്‍ ജീ,
ഒരു മലയാളം ബ്ലോഗ് അദ്യം തുറക്കാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ ഇവിടുത്തെ ഉഷ്ണമാപനത്തിനായി ആദ്യം ഒന്ന് നോക്കിയത് ദേവന്‍ ജീയുടെ തന്നെ “എന്തിനു ഞാന് ബ്ലോഗെഴുതുന്നു? ” എന്ന കുറിപ്പാണ്.
ഇപ്പോള്‍ അതിന്റെ ഒരു നെക്സ്റ്റ് ജെനറേഷന്‍ കുറിപ്പായി ഇതും സന്തോഷത്തോടെ വായിക്കുന്നു.
ഈയുള്ളവന്റെ വ്യക്തിപരമായ അനുഭവം വച്ചുമാത്രം പറഞ്ഞാല്‍ ഇതൊരു രസമുള്ള ഏര്‍പ്പാടാണ്- പ്രധാനമായുമുള്ള രസം നമുക്കു പറയാനുള്ളത് വാ തോരാതെ നാക്കു കഴയ്ക്കും വരെ പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കാം എന്നതും. കേട്ട് ബോറടിക്കാന്‍, കോട്ടുവായിട്ട് എഴുനേറ്റു പോകാന്‍, നേരിട്ടൊരു വ്യക്തിയില്ലാത്തതിന്റെ സൌകര്യം..ഹ ഹ.
മാത്രമോ, ഒരേ തരംഗ ദൈര്‍ഘ്യമുള്ള എത്രയെത്രപേര്‍ വന്ന് നമ്മളെഴുതിയത് ചര്‍ച്ചചെയ്യുന്നു. എഴുതിയവന്റെ വിവരവും കൂടുന്നു എന്നതൊരു വാസ്തവം - പ്രത്യേകിച്ച്, നാം കാണുന്ന കാര്യത്തെ മറ്റൊരാള്‍ ഏതു കണ്ണിലൂടെയാണ് കാണുന്നതെന്ന വിലപ്പെട്ട അറിവ്. കമന്റടിയുടെ ആ ജനാധിപത്യം അവാച്യം, അതുല്യം!
പിന്നെ ലിങ്കൊക്കെ കൊടുത്ത് വളരെ ആധികാരികമായി ടെക്നിക്കല്‍ വിഷയങ്ങള്‍ ചര്‍ച്ച ചെയ്യാനുള്ള ഒരു വേദിയായി ബ്ലോഗിനെ കാണാനാകുമോ എന്ന് സംശയമുണ്ട്. വിശേഷിച്ചും അക്കാദമികമായ വിവരം ഇല്ലാത്തവരും അത്തരം കാര്യങ്ങളില്‍ വന്ന് “ട്രോള്‍” ലൈനില്‍ കമന്റിട്ട് പോകുന്നതും വിതണ്ഡതാവാദത്തിനൊരുമ്പെടുന്നതും ചൊറിച്ചിലുണ്ടാക്കുമ്പോള്‍ ;)
ഏറ്റവും സന്തോഷമുണ്ടാക്കുന്ന കാര്യം ബ്ലോഗിലെ രാഷ്ട്രീയ-സാംസ്കാരിക-സാമൂഹിക-ശാസ്ത്ര ബൌദ്ധികനിലവാരങ്ങള്‍ നമ്മുടെ പത്ര/മാസിക/വാരിക കളിലെ സാമാന്യ എഴുത്തുകാരുടേതിനേക്കാളൊക്കെ വളരെ ഉയര്‍ന്നതാണെന്നതാണ്. സര്‍ഗ്ഗാത്മക സാഹിത്യത്തിന്റെ കാര്യത്തില്‍ പക്ഷേ അതു പറയാമോ എന്നറിയില്ല :)
അതൊക്കെ വച്ചു നോക്കുമ്പോള്‍ ഒരു തുറന്ന ഡയറി എന്ന നിലയില്‍ ബ്ലോഗിനെ കാണാനാണെനിക്കിഷ്ടം.
രന്ടു വര്‍ഷം മുന്‍പ് തിരുവനന്തപുരത്തെ രണ്ടു സഹോദരന്മാര്‍ നാനോടെക്‌നോളജിയെ സംബന്ധിച്ച ഒരു തട്ടിപ്പ് ഗവേഷണ പരിപാടിയുമായി വന്നപ്പോള്‍ സര്‍ക്കാര്‍ കോടിക്കണക്കിന്‌ പണം അനുവദിച്ചു. ഇതിനെക്കുറിച്ച് ഒന്നുമറിയാത്ത മനോരമ, മാധ്യമം എന്നിവയിലെ ലേഖകന്മാര്‍ ശാസ്ത്രലോകത്തെ പുതിയ അത്‌ഭുതമായാണു ആ സഹോദരന്മാരെ അവതരിപ്പിച്ചത്. ഇതിലെ തട്ടിപ്പു മനസ്സിലാക്കിയ എംജി യൂണിവേഴ്‌സിറ്റിയിലെ പൂര്‍വവിദ്യാര്‍ഥികളില്‍ ചിലര്‍ ഒരു ബ്ലോഗ് തുടങ്ങുകയും (അന്ന് ഇംഗ്ലീഷിലായിരുന്നു-ലിങ്ക് ഓര്‍മ്മയില്ല) എ-മെയിലിലൂടെയും മറ്റും ജിജി തോംസണും മുഖ്യമന്ത്രിയ്ക്കുമൊക്കെ പ്രസ്തുത പ്രോജക്‌ടിനെതിരെ പരാതി അറിയിക്കുകയും ചെയ്തു. അതേതുടര്‍ന്ന് ആ പ്രോജക്ട് റദ്ദാക്കുകയുമുണ്ടായി. ഇത് ബ്ലോഗിന്റെ സാധ്യതയ്ക്ക് വലിയ ഉദാഹരണമാണ്‌.
വിവിധ വൈജ്ഞാനിക മേഖലകളില്‍ പ്രാഗത്‌ഭ്യമുള്ളവര്‍ ബ്ലോഗ് ചെയ്യുന്നതുകൊണ്ടാണ്‌ ഇത് സാധിക്കുന്നത്. ഇത്രയും ടാലന്റുകളെ ഒന്നിച്ചു കൊണ്ടു വരാന്‍ ഒരു പ്രിന്റ് മീഡിയയ്ക്കും കഴിയില്ല.
ഇനിയും പ്രഗത്ഭരായ ആളുകള്‍ ബൂലോകത്തേയ്ക്കു വരേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. നാം കൂടുതല്‍ ക്രിയാത്‌മകമാകേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.
റോബീ...
ഞാന് പറഞ്ഞത് തിരിച്ചെടുത്തു! :)
ശരിയാണ് റോബി പറഞ്ഞത്. ബ്ലോഗുകള്‍ക്കും ടെക്നിക്കല്‍ ആയ സഹായങ്ങള്‍ ലോകത്തിനു ചെയ്യാം.
നാനോ ഫ്രോഡ് എന്ന ആ ബ്ലോഗ് കുറേ കാലം ട്രാക്ക് ചെയ്തിരുന്നു ഞാന്. വിശേഷിച്ച് അതിലെ ഫ്രാഡുകള്‍ എന്റെ വീട്ടിനടുത്തുള്ള ആശുപത്രിയില്‍ ജോലിചെയ്തിരുന്ന്നവരായിരുന്നതു കൊണ്ട്.
ബ്ലോഗ് ഇതാണ്: Exposing Kerala's Nano-Frauds
ആ ബ്ലോഗിന്റെ സൂത്രധാരന്‍മാര്‍ ഡോ: ജോഷി ജോസഫിന്റെയും പ്രദീപിന്റെയും പ്രൊഫൈല്‍ . മൂപ്പര്‍ ഇപ്പോള്‍ അറ്റ്ലാന്റയിലാണോയെന്നറിയില്ല. ബ്ലോഗില്‍ ആക്റ്റീവുമല്ല.
Devetta,
This is to bring to your notice that the last 3 comments of this post in Ayurarogyam are spam. Commenting here as I don't know your email id. Please delete this comment once read.
പ്രിയ ജയരാജന്‍, നന്ദി. അത് എടുത്തു കളഞ്ഞു. സ്പാമരനാം ബോട്ടുകാരന്മാരെ ഒതുക്കാന്‍ വീണ്ടും വേഡ് വേരി ഇടാറായൊ?
ശകലം തിരക്കില്‍ പെട്ടുപോയകാരണം അവസാനത്തെ കമന്റുകള്‍ക്കൊന്നും പ്രതികരിക്കാന്‍ സമയം കിട്ടിയില്ല ഇതുവരെ. രണ്ടു ദിവസം കൂടി ലീവ് തരണേ :)
ഞാനിവിടെയെത്തിയിട്ടധികംകാലമായില്ല.
അത്യാവശ്യംവായിച്ചിരിയ്ക്കേണ്ട പത്രങ്ങളും പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളും ശീലമായൊരാളെന്നനില്യ്ക്ക് എനിയ്ക്കുതോന്നിയിട്ടുണ്ട്,പ്രിന്റ്മീഡിയയുടെ ശരാശരി നിലവാരം,വിഷയവൈവിദ്ധ്യം,
നിഷ്പ്ക്ഷത,കാലികത,സജീവത
ഇങ്ങിനെപലതുമായി താരതമ്യംചെയ്യുമ്പോള്‍,
ബ്ലോഗുകള്‍ എത്രയോ മുന്‍പിലാണ്‍ എന്നു.
(മറ്റു ഇന്‍ഡ്യന്‍ ഭാഷകളിലെ ബ്ലൊഗുകളും ഇങ്ങിനെതന്നെയായിരിയ്ക്ക്മോയെന്നും ആലോചിയ്ക്കാറുണ്ട്)
എന്തുകോണ്ടാണാവോ നമ്മുടെവാരികകള്‍,
ഒരു പ്രതിവാരബ്ലൊഗ് പംക്ത്തി തുടങ്ങാത്തത്.നെറ്റില്‍കേറാനാകാത്ത നല്ല വായനക്കാര്‍ക്കു അതൊരു അനുഭവമായേനെ.
good work.
keep it up
ഈ പോസ്റ്റിലൂടെ കടന്ന് പോകുമ്പോ നന്നായി, സുന്ദരമായിരക്കന്നു, മനോഹരം എന്നൊക്കെ പറയുന്നതിന്റെ കാപഠ്യം ......
താരതന്മ്യം എന്നത് ശുദ്ധ അസംബന്ധം തന്നെ ,
എങ്കിലും, ആയിരങ്ങള് പ്രതിഫലം പറ്റി വിവരമൊണ്ടന്ന് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നവറ്ക്ക് ചിലത് തിരിച്ചയക്കാനുള്ള അവകാശമെങ്കിലും സമ്മതിച്ച് കൊടുത്തേ മതിയാകൂ (അതാണ് പുറത്തെഴുത്ത്).ഞാന് വലിയ ഗുണാണ്ടറാണന്ന് പറഞ്ഞ് ചിലരെഴുതും( എന്നെപ്പോലെ) അത് തിരിച്ചയക്കാന് ആളില്ലാത്തതാണ് ബ്ലോഗെന്ന് പറയുന്ന സംഭവം. മരണത്തിനിടക്ക് നടക്കുന്ന ഓരോരൊ കോപ്രായങ്ങള്
ഏതായാലും നല്ലതു തന്നെ
ചര്ച്ചകള് നടക്കട്ടെ!!!!!!
ഒത്തിരി സ്നേഹത്തോടെ മജീഷ്യന് ആര് സി ബോസ്
ബ്ല്ോഗ്ഗിങ്ങിന്റെ ഏറ്റവും അധ:പതിച്ച അവസ്ഥ ഇന്ന് സഗീരിന്റെ ബ്ലൊഗ്ഗും അതിലെ കമന്റും വായിച്ചാൽ മനസ്സിലാകും.
പുതിയ മാതൃഭൂമിയും കൈയില്‍ വച്ച് (അതില്‍ രാജുണ്ട്, സാദിക്കുണ്ട്, ബിമിനിതുണ്ട്) എന്താണ് മാതൃഭൂമിയുടെ അടിമുടിയുള്ളയുള്ള മാറ്റത്തിനു കാരണം എന്നു ചിന്തിച്ചിരിക്കുന്നതിനിടയിലാണ് ഈ പോസ്റ്റ് കാണുന്നത്. നിരയൊത്ത വരികള്‍ നമ്മുടെ ചിന്തയുടെ പാറ്റേണ്‍ തന്നെ മാറ്റിയെന്ന് ‘ഗുട്ടന്‍ബര്‍ഗിന്റെ പ്രേതങ്ങളില്‍’ പറയുന്നതുപോലെ ഇന്റെറാക്ടീവ് വെബ് നമ്മുടെ മീഡിയകളുടെ സ്വഭാവത്തെ ഇളക്കിമറിക്കുന്നുണ്ട്.. മാതൃഭൂമിയ്ക്കു വന്ന പരിണാമം തന്നെ പ്രധാന ഉദാഹരണം.. ഒരാളുടെ ബ്ലോഗല്ല, നിരവധിപേരുടെ തുടര്‍ച്ചയായി അപ്ഡേറ്റു ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന പലവിഷയങ്ങള്‍ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന ബ്ലോഗുകള്‍ ഒന്നിച്ചൊരു മാഗസീനാണ്..കണ്ടന്റുകള്‍ മാറി മറിഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കും. പേജുകളില്‍ ചിലത് അങ്ങനെ നില്‍ക്കും മറ്റു ചിലത്സ്വയം പുതുക്കും..അങ്ങനത്തെ ഡിജിറ്റല്‍ പേജുകള്‍..മാതൃഭൂമിയിലെ പംക്തികള്‍ നോക്കിയാല്‍ അവ അനുകരിക്കുന്നത് ബ്ലോഗിനെയാണോ എന്നു സംശയം തോന്നിക്കൂടാതെയില്ല. പ്രവാസത്തെക്കുറിച്ചെഴുതാന്‍ ഒരാള്‍. പാഠപുസ്തകവായന മറ്റൊരാള്‍. അദ്ധ്യാപകലോകം, സിനിമ, സാഹിത്യം, രാഷ്ട്രീയം എല്ലാം ആവര്‍ത്തിക്കപ്പെടുന്നു. ശ്രദ്ധിച്ചാല്‍ പംക്തികള്‍ക്കു പുറമേ ചില ലേഖനങ്ങള്‍ പോലും.. എഴുതുന്ന വ്യക്തിയുടെ നിരീക്ഷണത്തിനാണ് ഊന്നല്‍. കാലം മാറുന്നു. അതിന്റെ സൂക്ഷ്മസംവേദങ്ങളെ തിരിച്ചറിയുന്ന ഒരു എഡിറ്റര്‍ പിന്നിലുണ്ടെങ്കില്‍, അബോധത്തില്‍ അയാളെ ബ്ലോഗുകള്‍ സ്വാധീനിച്ചിട്ടുണ്ട്. വായനക്കാര്‍ക്ക് പേജുകള്‍ വര്‍ദ്ധിപ്പിച്ചുകൊണ്ടു മാതൃഭൂമി കമന്റുകളെ മാനകീകരിക്കുകയും ചെയ്തിരിക്കുന്നു. എങ്കിലും ഒരു മേല്‍നോട്ടക്കാരന്‍ ഉണ്ടെന്നതാണ് ആകെയൊരു വ്യത്യാസം. അത്.... പുറത്തെഴുത്തില്‍ ബ്ലോഗെഴുത്തിന്റെ സ്വാധീനം വന്നു തുടങ്ങിയന്നുള്ളത് വെറും തോന്നലാണോ?
Post a Comment